Wij dromen ervan een nachtmerrie in de zorg voor te blijven.

De ggz staat onder druk. Wachttijden lopen op, professionals lopen over; de toegankelijkheid en kwaliteit van zorg staan op het spel. We raken bijna gewend aan berichten over een dreigend zorginfarct. Dat mogen we niet accepteren.

Het moet anders. Het kán anders. We moeten stoppen met toestaan dat ons denken en doen bepaald worden door de agenda van vandaag. Naast het aanpakken van de problemen van vandaag, moeten we ons ook voorbereiden op de uitdagingen van morgen. We moeten ons afvragen hoe we met technologie het werk van zorgverleners makkelijker, waardevoller en effectiever kunnen maken. Want de vraag is al lang niet meer óf technologie de zorg moet aanvullen, maar hóe.

Alii droomt van een toekomst waarin de ggz met minder mensen meer kan doen – zonder in te leveren op kwaliteit of de relatie tussen patiënt en zorgverlener.
Slimmer werken door (elkaars) kennis beter te benutten. Door technologie in te zetten zodat iedereen in het zorgproces over dezelfde informatie beschikt. Door kennis niet langer te koppelen aan individuen, maar deze te verankeren binnen de organisatie. Door kennis te structureren rondom de stappen in het zorgproces en de patiënt. Dit leidt tot eenvoudiger afstemming van behandelingen, minder tijd kwijt aan verslaglegging en beter passende keuzes door de hele zorgketen.

Het is een technologische aanvulling op de zorgverlener. Niet om mensen te vervangen door machines, maar om technologie in te zetten voor de rand- en neventaken rondom het mensenwerk dat zorg is. Zo krijgen zorgverleners meer ruimte en focus voor wat er écht toe doet voor de patiënt. Op die manier maken we de zorg beter, doelgerichter, persoonlijker en toekomstbestendig.

Wij geloven dat dit geen revolutie vraagt, geen rigoureuze stelselwijzigingen of nóg harder werken. Geen haastige ingrepen die meer kapotmaken dan verbeteren.
Wat dat wél vraagt, is tijd en aandacht om een nieuwe aanpak te ontwikkelen – én de bereidheid om hier samen aan te bouwen. Als we naar een duurzame ggz willen bewegen, moeten we uit onze silo’s stappen. Niet alle oplossingen liggen in bestaande kennis. Als we blijven werken binnen onze individuele instellingen, rest ons niets anders dan harder te lopen – met lange wachtlijsten, uitval en verzuim als voorspelbaar gevolg. Door beter gebruik te maken van (elkaars) kennis en ervaring, creëren we ruimte voor innovatie en samenwerking. En dat biedt kansen om verantwoordelijkheden binnen de sector beter te verdelen.

Als we bereid zijn tijd en prioriteit te geven aan de vraag hoe we beter kunnen afstemmen, overdragen en passende oplossingen bieden met meerdere aanbieders… Als we nu verantwoordelijkheid nemen voor wat op ons afkomt en de risico’s van vernieuwing niet langer uitstellen… Als we wakker worden voor de taak die voor ons ligt, stoppen met vasthouden aan een manier van werken dat straks niet meer houdbaar is en daadwerkelijk in actie komen… dan ligt er een positieve toekomst voor de zorg in het verschiet. Maar daarvoor moeten we over onze spreekwoordelijke en letterlijke muren heen kijken, elkaar vinden en onze collectieve ambitie en slagvaardigheid voeden. Doe je mee?